Blog

Nadczynność tarczycy to obecnie najczęstsza choroba endokrynologiczna kotów, dotykająca aż 1 na 10 zwierzaków powyżej 9. roku życia. Choć dokładne przyczyny tej dolegliwości nie są do końca poznane, specjaliści wskazują na kilka podejrzanych czynników.

Co może wywoływać nadczynność tarczycy?

Przypuszcza się, że choroba może być skutkiem spożywania soi oraz kontaktu z różnymi związkami chemicznymi, które koty mogą spotkać w codziennym otoczeniu, na przykład:

• środki ochrony roślin,
• składniki paliw i rozpuszczalników,
• zapachowe żwirki dla kotów,
• powłoki puszek z mokrą karmą,
• impregnaty mebli.

Jak choroba się rozwija?

Główna przyczyna to guzki tarczycy, które zaczynają produkować hormony w sposób niekontrolowany. To z kolei powoduje przyspieszenie metabolizmu organizmu kota. Objawy mogą być bardzo charakterystyczne i często zaskakujące:

• utrata masy ciała i mięśni, mimo dobrego, a nawet wzmożonego apetytu,
• nadmierne pobudzenie i głośne miauczenie, zwłaszcza nocą,
• wymioty i biegunka,
• zwiększone pragnienie i częstsze oddawanie moczu, czasem poza kuwetą,
• zaniedbana, nastroszona sierść,
• przerost pazurów,
• duszność i dyszenie,
• w rzadkich przypadkach – apatia i osłabiony apetyt.

Jak wygląda diagnostyka?

Podczas badania klinicznego lekarz weterynarii może wyczuć guzek tarczycy lub usłyszeć nieprawidłowości w pracy serca, np. szmer czy rytm galopowy. Typowe jest także podwyższenie poziomu hormonu T4 oraz parametrów wskazujących na problemy z wątrobą. Często pojawia się także nadciśnienie i infekcje dróg moczowych.

Postawienie diagnozy zwykle nie sprawia trudności – połączenie charakterystycznych objawów z badaniami laboratoryjnymi jest wystarczające do rozpoczęcia leczenia. W przypadku wątpliwości warto skonsultować się ze specjalistą.

Jak leczyć nadczynność tarczycy u kota?

W leczeniu wybór metody zależy od konkretnego pacjenta i możliwości opiekuna. Dostępne opcje to:

• Terapia przyczynowa, czyli zlikwidowanie guzów – poprzez chirurgię lub terapię jodem radioaktywnym,
• Leczenie objawowe – leki doustne lub specjalistyczna karma lecznicza.

Warto podkreślić, że leczenie przyczynowe jest preferowane, ponieważ niewielki odsetek guzów może mieć charakter złośliwy. Dłuższe leczenie objawowe zwiększa ryzyko przekształcenia się guza w formę złośliwą.

Monitorowanie i powikłania

Skuteczna terapia wymaga regularnego monitorowania stanu zdrowia kota. Na początku leczenia konieczne są wizyty kontrolne co 2-4 tygodnie z badaniem pełnym krwi. Gdy poziom T4 ustabilizuje się w dolnej połowie normy, kontrole można wykonywać rzadziej, nawet co pół roku.

W trakcie leczenia istotne jest też wykrycie ewentualnych powikłań lub chorób towarzyszących, takich jak:

• przewlekła choroba nerek (czasem ujawniająca się dopiero po stabilizacji tarczycy),
• kardiomiopatia przerostowa (choroba serca),
• nadciśnienie,
• zaburzenia morfologii krwi,
• świąd głowy i szyi,
• niedoczynność tarczycy (czasowa lub trwała, jako skutek uboczny leczenia).

Jeśli masz kota i zauważysz u niego wymienione objawy, nie zwlekaj z wizytą u specjalisty. W Poznaniu konsultacje endokrynologiczne prowadzi lek. wet. Jakub Pernak, który jest jedynym w Wielkopolsce specjalistą prowadzącym wykłady i szkolenia w tej dziedzinie.

Umów się na wizytę na stronie lub przez aplikację Vetineo.